Tom uznał jednak, że nie potrafi ona przekazać dowcipu zawartego w tych utworach, dlatego nagrał je we własnym wykonaniu na płytę zatytułowaną That was the year that was. That was the week that was, w którym piosenki Lehrera wykonywała pewna blond-piękność. W 1964 roku w telewizji amerykańskiej pojawił się cotygodniowy program satyryczny p.t. W tym czasie jego dochody ze sprzedaży płyt wynosiły 1500 dolarów tygodniowo, a z pracy na uczelni 3000 dolarów rocznie. Wrócił więc w 1960 roku do USA i podjął przerwane studia doktoranckie na Harvardzie. Natomiast gdy udał się do Australii został publicznie wykpiony, zagrożono mu nawet aresztowaniem. Niezwykłą popularność Lehrera w Wielkiej Brytanii należy tłumaczyć bogatymi tradycjami akademickimi i brakiem wcześniejszych utworów o tej tematyce. Na niej po raz pierwszy nagrał znaną jeszcze z Harvardu piosenkę Pierwiastki. Piosenki Lehrera wkrótce pojawiły się w brytyjskim radiu i telewizji, on sam udał się tam na tournee i nagrał swoją kolejną płytę p.t. Do jej sukcesu w Wielkiej Brytanii przyczyniła się księżniczka Małgorzata, która zapytana w oficjalnym wywiadzie o swoje muzyczne upodobania, odpowiedziała, że lubi różne gatunki muzyki, od Mozarta do Toma Lehrera (po raz kolejny rodzina królewska przyczyniła się do wzrostu sprzedaży płyty z muzyką pop dopiero w czasach księżnej Diany i piosenki Candle in the wind). Płytę sprzedawano początkowo tylko na kampusie uniwersyteckim, ale wkrótce stała się tak popularna, że zaczęły przychodzić zamówienia z całego kraju. utwór Łobaczewski (patrz niżej), mówiący o tym, jak szybko zrobić karierę naukową, który niezwykle spodobał się Steinhausowi (to właśnie tej płyty słuchał w warszawskim mieszkaniu pracującego w USA matematyka Leopolda Infelda - o czym niżej). Trwała 20 minut, jej nagranie zajęło godzinę, a za wynajęcie studia nagraniowego w Bostonie studenci zapłacili 15 dolarów. Młodzi ludzie postanowili nagrać swój występ na płytę p.t. Piosenka o pochodnej, Dla każdego epsilon istnieje delta oraz Pierwiastki (patrz niżej). Z tego okresu (lata 50-te XX wieku) pochodzą m.
W tym czasie założył kwartet studencki występujący na Harvardzie z przeróbkami popularnych melodii na piosenki o matematyce, fizyce i życiu na uczelni. Ponieważ zaczął studia bardzo wcześnie, w wieku 18 lat Lehrer uzyskał tytuł licencjata (bachelor degree), a rok później - magistra matematyki (master degree).
Ostatecznie jego wybór padł na matematykę, gdyż: często zadawali zadania domowe, wiec praktycznie nie trzeba było uczyć się wiele do egzaminów, nie było obowiązkowych zajęć laboratoryjnych, ani długiej listy lektur to był idealny kierunek dla leniwych studentów. Początkowo chciał studiować anglistykę, ale stwierdził, że musiałby czytać za dużo książek, z których nie wszystkie przypadłyby mu do gustu, rozważał studia chemiczne, ale wtedy za dużo godzin musiałby spędzać w cuchnących laboratoriach. W szkole nauka nie sprawiała Tomowi problemów, z łatwością przeskoczył kilka klas, tak że w roku 1943, mając zaledwie 15 lat, rozpoczął studia na Uniwersytecie Harvarda.
Godzinami rozwiązywał łamigłówki logiczne i zadania matematyczne. Wtedy też zaczęła się rozwijać jego druga wielka pasja - zainteresowanie matematyką. Pierwsze piosenki Lehrer pisał w wieku 8 lat. Nie znosił muzyki klasycznej, ale przejawiał zainteresowanie muzyką pop, więc matka wynajęła prywatnego nauczyciela, który kształcił go w tym kierunku. W młodości Tom otrzymał wykształcenie muzyczne - grał na pianinie. Jego ojciec był znanym konstruktorem zegarów. Thomas Lehrer urodził się w na Manhattanie w Nowym Jorku w rodzinie żydowskiej, choć niepraktykującej religijnie. Wiele swoich piosenek poświęcił matematyce i jej nauczaniu, a także innym naukom ścisłym. 1928) absolwent matematyki na Uniwersytecie Harvarda, wykładowca Harvardu i MIT (Massachusetts Institute of Technology) jest jednocześnie jednym z najbardziej popularnych amerykańskich satyryków, wykonawców piosenek, pianistów i autorów tekstów.
0 kommentar(er)
